Paź żeglarz (Iphiclides podalirius) – Rozpiętość skrzydeł tego motyla wynosi od 70 do 80 mm. Skrzydła jasnożółte; przednie z poprzecznymi, dłuższymi i krótszymi czarnymi przepaskami, tylne z półksiężycowatymi plamami jasnoniebieskiej barwy zlokalizowanymi wzdłuż zewnętrznego brzegu i pomarańczową plamą u wierzchołka, ograniczoną od dołu plamą czarną z niebieską „źrenicą”. Tylna para skrzydeł zwieńczona jest długimi ogonami.
W Polsce gatunek ma zwykle jedno pokolenie w roku. Motyl lata od połowy maja do końca czerwca. Czasami w upalne lata pojawia się drugie pokolenie motyli w sierpniu. Jego siedliskami są murawy i zarośla kserotermiczne na wzgórzach, zadrzewienia śródpolne, skraje lasów, sady.
Gatunek jest zagrożony w różnym stopniu w różnych miejscach w Polsce. Przyczyną spadku liczebności populacji jest głównie niszczenie dogodnych środowisk lęgowych, a zwłaszcza wycinanie tarniny na miedzach, drzew owocowych na przydrożach i przytorzach, wiosenne wypalanie traw i stosowanie insektycydów w praktyce sadowniczej.
Rośliny wabiące dorosłe osobniki: Motyle odwiedzają kwiaty lilaka pospolitego (Syringa vulgaris) i żmijowca zwyczajnego (Echium vulgare).
Rośliny na których składają jaja i żerują gąsiennice: Samica składa jaja pojedynczo na wierzchu liścia. Roślinami pokarmowymi gąsienic są drzewa i krzewy z rodziny różowatych Rosaceae. Gąsienice spotykano na tarninie (Prunus spinosa), mirabelce (P. domestica subsp. syriaca), śliwie domowej (P. domestica), gruszach (Pyrus spp.), głogach (Crataegus spp.), a ostatnio coraz częściej na czeremsze amerykańskiej (Padus serotina), wprowadzonej jako podszyt do lasów na ubogich siedliskach. Gąsienice żerują na górnej stronie liścia i ustawiają się wzdłuż głównej żyłki. Przepoczwarczają się na trawach lub suchych gałązkach nisko nad ziemią w sąsiedztwie rośliny pokarmowej.
