Porobnica włochatka (Anthophora plumipes Pall.)
Porobnica włochatka niegdyś byla dość częstym i licznym gościem na kwiatach naszych drzew i krzewow owocowych oraz ogródków warzywnych. Jest ona owadem większym od pszczoły miodnej o długim języczku (10-13 mm), co sprawia, że jest dobrym zapylaczem kwiatów o głęboko ukrytym nektarze, kwitnących od końca marca do 2 dekady czerwca.
Okres lotów zależy od rozmieszczenia geograficznego w Polsce, długości zimy i może przesunąć się nawet o 3 tygodnie. Lista jej roślin pokarmowych obejmuje 136 gatunków należących do 23 rodzin. Szczególnie chętnie odwiedza borówkę wysoką, jagodę kamczacką i jabłoń, ale można ją spotkać na wielu innych roślinach sadowniczych, jak: grusze, czereśnie, wiśnie, śliwy, brzoskwinie, porzeczka czarna i czerwona, agrest, żurawina. Stanowi pożądany składnik entomofauny sadów i jagodników kwitnących w mniej korzystnych warunkach pogodowych (duże zachmurzenie, pogoda dżdżysta, temperatura bliska 7°C), wykazując się przy tym dużą sprawnością zapylania roślin (wizytowanie 20-30 kwiatów/min.) i długim czasem aktywności dziennej (około 15 godz.). Porobnica włochatka odwiedza kwiaty w odległości 350-400 metrów od gniazd.
Gniazduje kolonijnie, w skarpach piaskowych, glinianych przy brzegach rzek, a także w murach lub ścianach lessowych, oraz w spoinach starych budowli. Gniazdo znajduje się przeważnie 3 do 5 cm pod ziemią. Korytarz główny rozgałęzia się na korytarze boczne, a w nich znajdują się 2 do 3 komórek lęgowych.
