W wielu miejscach Polski, zwłaszcza w nadrzeczach i nieużytkach niedaleko działek można spotkać pnącze porastające ogromne połcie. Kolczurka klapowana (Echinocystisc lobata) jest jednorocznym pnączem należącym do rodziny dyniowatych. Szybki wzrost (dorasta do 5-6 metrów) i duża ilość owoców wypełnionych nasionami daje mu ogromną przewagę w stosunku do roślin krajowych. Z tego powodu jest zagrożeniem dla innych roślin na stanowiskach naturalnych.
Kolczurka ma zielone pięcioklapowe liście o średnicy 7-12 cm osadzone na delikatnym pędzie, który doskonale pnie się po podporach dzięki silnym, rozgałęzionym wąsom. W połowie lata na pędach pojawiają się kwiaty. Roślina jest jednopienna, lecz rozdzielnopłciowa. Kwiaty sześciokrotne – żeńskie pojedyncze w rozgałęzieniach łodygi, męskie liczne, białe, zebrane w długie grona.
Pod koniec lata z kwiatów żeńskich rozwijają się owoce. Zielona owalna torebka pokryta miękkimi kolcami z 4 brązowymi lub czarnymi nasionami, przypominającymi nieco nasiona dyni. Mięsiste ścianki owocu oraz wnętrze są obficie wypełnione powietrzem i wodą. Owoc otwiera się przodem (stroną przeciwną do szypułki) i tylko na tyle, aby nasiona mogły wylecieć. Część nasion może zostać, lecz te po wyschnięciu wytrząśnie wiatr. Suche owoce są kłujące, a po zimie można obserwować ich wewnętrzny włóknisty stelaż.
W ogrodach najczęściej stosowana jest do szybkiego zasłaniania wszelkiego rodzaju ogrodzeń. Posiana na wiosnę w ciągu 2 miesięcy potrafiła zasłonić całkowicie siatkę na której się pięła. Z tego powodu była dość popularna wśród działkowców. Szybko się jednak okazało że wymknęła się spod kontroli ogrodników.
Kolczurka klapowana uznawana jest w Polsce za gatunek inwazyjny, groźny dla rodzimej przyrody. Jej wprowadzanie do środowiska lub przemieszczanie w środowisku przyrodniczym jest zabronione przez Ustawę o ochronie przyrody z 2004 roku. Od 2012 roku także jej import, posiadanie, prowadzenie hodowli, rozmnażanie i sprzedaż wymagają specjalnego pozwolenia Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska. Nieprzestrzeganie wymienionych ograniczeń według ustawy o ochronie przyrody jest wykroczeniem podlegającym karze aresztu lub grzywny pieniężnej.
